Hierbij willen ons graag even voorstellen zodat jullie wat meer te weten komen over onze hobby.
Wij zijn met pensioen en gebruiken een groot deel van onze tijd voor onze hobby’s. Marina volgt zangles, operaklas, zingt in een koor en houdt zich bezig met fotografie. Ik breng mijn tijd door met werken in de tuin, kunstschilderen en videofilmen.
Onze carrières liepen ver uit elkaar.
Marina als manager-assistant van de directie van Plantijn hogeschool in Boom en UA-Antwerpen. De laatste 10 jaar als medical management assistant in het Imeldaziekenhuis in Bonheiden.
Ik ben afgestudeerd in de elektronica, als verantwoordelijke Audio & Video bij ACEC, daarna bij de kabeltelevisie van EBES, Electrabel en Telenet, waar ik instond voor de technologie en de opleidingen.
Ik ben met Super 8 beginnen filmen vanaf mijn 21 jaar. De aanleiding was de ontmoeting met een oude rot in het vak die een ingenieus toestel had gebouwd waarmee men klanksporen op de filmstrook kon kleven. Hij leerde me de beginselen van goed filmen. Zaken waarmee ik nu nog steeds rekening mee houdt.
Mijn films werden niet gemonteerd, hoogstens aan elkaar gekleefd om zo een volle haspel te krijgen. Filmen was toen al een dure bezigheid. Ik was dus zuinig met de beelden.
In 1986 kocht mijn vader zijn eerste videocamera van SONY, een 8mm toestel. Ik vermoed dat hij hierdoor de eerste cameraman werd van Kruibeke. Omdat ik intussen gestopt was met Super 8 was dit een mooie gelegenheid om terug de draad op te nemen.
Mijn collega’s van EBES waren toen ook al met video bezig maar dan met de VHS-apparatuur. Er werden al flink wat ervaringen uitgewisseld en we waren er allemaal van overtuigd dat de videocamera zou doorbreken.
Mijn ouders kwamen in 1987 terug van een reis naar Amerika en vroegen of ik hun video-opnames wou monteren. Dat was toen een hele klus waarbij ik mijn gewone stereo-videorecorder omgebouwd had om het originele geluid te kunnen wissen en spraak en muziek in de plaats te zetten. Het resultaat was, althans voor mijn ouders, heel mooi waardoor de mensen die bij hen op bezoek kwamen, bijna verplicht werden om de film te bekijken. Toen duurde zo’n gemonteerde film al snel meer dan één uur…
In 1993, naar aanleiding van heel wat familiale gebeurtenissen, kocht ik zelf ook een SONY camera, een Hi8-toestel. Die was al na enkele weken stuk en daardoor kreeg ik het nieuwste toestel van SONY. De kwaliteit was al stukken beter dan de gewone 8mm maar ik stoorde me geweldig aan de drop-outs. Om goed te kunnen monteren schafte ik mij een Panasonic Super VHS-recorder aan (die ik nog steeds heb) en een Panasonic analoog, deels al digitaal video mengpaneel. Hierdoor werd het mogelijk al mooie montages te maken en kon ik ook muziek toevoegen.
Rond 2000 schafte ik me een digitale tape 3CCD-Sony-camera aan, die ik nog steeds bezit. Het kwaliteitsverschil t.o.v. Hi8 was enorm en ik was ineens ook van de vervelende drop-outs verlost. Ik bleef nog verder monteren met mijn Panasonic mengpaneel.
Ik maakte vooral opnames van mijn kinderen, kleinkinderen, familie en zeker ook van onze reizen. Veel werd er niet meer gemonteerd. Ik beschouwde de opnames als herinneringen voor later.
8 Jaar geleden kocht ik een nieuwe computer met Pinnacle als montageprogramma. Ik begon met de eerste montages op PC. Na heel wat zoekwerk begon het monteren te lukken en begon ik eerder opgenomen video’s te monteren. De focus lag hierbij vooral op montages met leuke en mooie momenten zonder rekening te houden met de lengte. Voor de muziek gebruikte ik CD’s. De video’s waren privé en werden niet getoond aan vreemden.
Intussen had ik een kleine SD-SONY-camera gekocht zodat ik kon afstappen van de tapes.
Begin vorig jaar hadden we, na 40 jaar, terug contact met Paul Lacroix, een vroegere vriend van Marina. Marina wist me te vertellen dat hij al heel veel jaren bezig was met filmen.
Omdat ik vanwege de vele foutmeldingen niet tevreden was over Pinnacle veronderstelde ik dat Paul me wel een goed montageprogramma kon aanraden. Paul werkte al lang met Edius en gaf me aan hiervan ook gebruik te maken.
Als test begon ik nieuwe filmpjes te monteren. Ditmaal met de bedoeling er een video van te maken voor een breder publiek. Ik begon met een eerste try-out die door Paul bekeken werd en waarbij hij een aantal aan- en opmerkingen doorstuurde. Dit herhaalden we tot we een vrij goed eindresultaat hadden, althans voor een “beginner” als ik.
Omdat een ingesproken tekst zoveel meer betekent in een video stelde Marina voor om dit eens te proberen. Ze ging hiervoor dictie volgen en als dictie-oefening werden hierbij onze teksten voor de gemonteerde video’s gebruikt. De spraak werd bij de montages gevoegd. Paul hielp ons bij de juiste setting en sprak als voorbeeld zelf ook een tekst in.
Vanaf dan zijn we op weg om mooie filmpjes te maken, niet alleen reisdocumentaires maar ook documentaires over cultuur en natuur. De duur van de films willen we liefst beperken tot ongeveer 10 minuten.
Voor onze reis naar Amerika in 2016 kochten we een semi - professionele SONY XDCM-camera. Deze camera voor de natuuropnames en de kleine camera voor de steden.
Enkele voorbeelden van montages van vorig en dit jaar zijn “Plitvice Kroätie”, “Grand Canyon USA”, “De Lot Frankrijk”, alsook “Het kasteel van Seneffe” en “Het Ringling museum”. Deze 2 laatste films worden vertoond in december als “Filmer in de kijker”.
Ik heb ook een film gemonteerd van een optreden van het Belgisch Vocaal Collectief in de Abdij van Cernay (Frankrijk) aan de hand van beelden die gemaakt werden in 2004 en nog nooit herbekeken werden. De film over dit koor en het optreden (waarin Marina van bij het ontstaan van dit koor deel van uitmaakte), werd via de sociale media aan de koorleden van destijds bezorgd. Ze waren erg onder de indruk en vonden dit een mooie documentaire en een herinnering aan hun prestaties van toen. Het was voorbij maar de beelden bracht die mooie tijd terug tot leven.
Indien er interesse is in deze film, die wel 20 minuten duurt, willen we deze zeker eens vertonen.
Intussen heb ik geen nieuwe video opgenomen. Ik hoop wel een documentaire te kunnen maken over een kunstenares die mozaïeken maakt, nl. het volledige proces van ontwerp tot realisatie. Ook het brouwproces over het bier dat mijn broer Daniël in zijn micro-brouwerij BRIXIUS brouwt staat op het programma. Hierbij zullen ook interviews afgenomen worden.
Met deze beschrijving krijgen jullie een idee over onze hobby die, nu we allebei met pensioen zijn, heel wat van onze tijd invult.
Floralia Brussels
Deze film werd gemaakt tijdens het bezoek aan de bloemenweelde van Floralia Brussels te Groot-Bijgaarden.
Floralia Brussels is een jaarlijks bloemengebeuren dat plaats heeft in het kasteel van Groot-Bijgaarden.
Het kasteel is beschermd erfgoed en is nog steeds in privé bezit.
Het kasteelpark van ongeveer 14 hectaren wordt jaarlijks beplant met zo’n miljoen bloembollen. Allemaal voorjaarsbloeiers en vooral tulpen.
De korte film, waarbij Marina, een korte inleiding geeft laat jullie genieten van de bloemenpracht die dit jaar van 2 april tot 3 mei te bewonderen viel.
Merk op dat de kleuren van de beelden van het kasteel niet helemaal zijn zoals het hoort. Dit was het gevolg van een foute keuze van de witbalans. Ik heb dit met de “Colour Correction” van Edius zo goed als het kon gecorrigeerd.
Als men dit even wegdenkt dan zal men wel kunnen genieten van de mooie lentebeelden. De opnames van de bloemen werden, gelukkig, met de correcte witbalans opgenomen.
Veel kijk- en luisterplezier.
Rudy en Marina
KVE Dagje uit met de boerentram
De KVE of Koninklijke Verbroedering van de Energiebedrijven is een vereniging van en voor personeelsleden en ex-personeelsleden van Electrabel, hier in Antwerpen, vroeger EBES.
Er zijn een tiental afdelingen waaronder ook KVE 50-PLUS.
De naam zegt het zelf al, een club voor leden vanaf 50 jaar. Deze vijftig-plussers nu al een gezegende leeftijd maar dat laten ze niet aan hun hart komen.
Ze richten tal van activiteiten in. Onlangs ook een bezoek aan het trammuseum in Berchem en een rit door Antwerpen met de “Boerentram”. Meestal wordt een activiteit afgesloten met een gezellig etentje.
De film start in het Antwerps trammuseum, Diksmuidelaan 42, 2600 Berchem.
We maken een rondrit in Antwerpen met tram 9994 die in 1931 gebouwd werd als standaardtram. Deze oude rakker reed niet alleen in Antwerpen maar ook in de omliggende gemeenten waardoor de sinjoren de tram de bijnaam “Boerentram” gegeven hebben.
Na zijn carrière, die eindigde rond 1960, heeft hij nog enkele jaren gereden als kusttram. Nadien belande de Vlaamse tram hij in Luik waar hij op een zijspoor gezet werd en stillaan verkommerde.
Gelukkig hebben de mensen van het trammuseum hem opgemerkt en hem een grondige restauratiebeurt gegeven.
Sinds kort is hij weer operationeel en kan hij afgehuurd worden voor allerlei activiteiten en rondritten.
In de film maken we een rit met deze tram en doorkruisen we het drukke hedendaagse tramnet. Merk op dat we veel bezien hebben.
De wattman (trambestuurder) en conducteur zijn vrijwilligers en zorgen onderweg voor animatie. Je ziet de wattman de tram op snelheid brengen door snel te schakelen. Hij doet dit met de nodige schwung. Ook het trambelletje en de tutatuda worden ten pas en onpas op voorbijgangers losgelaten.
Op de Groenplaats worden de KVE-leden een drankje aangeboden waarna de tramrit opnieuw het drukke stadcentrum induikt.
Terug aangekomen in het museum krijgt men nog een zicht op de collectie oude voertuigen zoals trolleybussen en oude vertrouwde stadsbussen. Merk ook de eerste gemotoriseerde tram op (tram 200) waarbij de wattman in regen en wind stond.
De dag wordt afgesloten in de taverne De Postduif met frietjes en vidéke.
De film werd vooral gemaakt als document voor het KVE maar werd ook gemaakt om eventueel mee te dingen in wedstrijden.
Veel kijkplezier
Rudy en Marina