CLUB op bezoek.

Op 25 mei mochten we nog eens een club op bezoek verwelkomen, en niet zo maar een club, nee deze club viert dit jaar haar zeventigste !!! verjaardag. Inderdaad,

MECINA , bestaat dit jaar reeds zeventig jaar.

Om dit heuglijke feit extra in de bloemetjes te zetten organiseren zij op zondag 3 november 2019 een filmfestival in Mechelen, met als thema " Mecina Erfgoed".
In zijn openingsspeech deze avond gaat de voorzitter van Mecina, Guido De Koninck hier verder op in. 
Guido wijst ons op het feit dat vele clubs te kampen krijgen met bloedarmoede, het voortbestaan van vele clubs is in gevaar . Dit feit houdt trouwens ook in dat het immateriele erfgoed langzaam maar zeker aan het verdwijnen is. Hij wijst er dan ook op dat er amper nog bewegende beelden zijn van evenementen. De mensen maken wel foto's, maar de mensen hebben amper nog bewegende beelden, ja op hun telefoon, maar echt afgewerkte filmpjes die werkelijk bedoeld zijn als documentatie worden nauwelijks nog gemaakt. Hij doet dan ook een vurige oproep aan alle filmamateurs om filmpjes te maken over de dagelijkse en minder dagelijkse gebeurtenissen die in onze omgeving plaats vinden. 
Amateurfilms zijn belangrijk voor het documenteren van het verleden. Wij kunnen alleen maar het nut van deze filmpjes onderschrijven.
Hij doet dan ook een warme oproep om in te schrijven met filmpjes over ons erfgoed, filmpjes van +/- 15 minuten en toe te zenden naar Mecina.  
Zij nemen de verantwoordelijkheid op voor de organisatie. Doen! het is echt belangrijk.
Na deze vurige speech toont hij ons nog een promofilmpje van 1 minuut over het erfgoed festival.
Dan is het de beurt aan Guido Boeken en Herman Renard met een kortfilm " Teambuilding".
Eigenlijk is dit een reportage over teambuilding in het lerarenkorps van de school Sint Janshof in Mechelen ter gelegenheid van het vijftigjarige bestaan van de school. Het toont ons hoe er eerst samen allerlei zaken gedaan worden zoals bezoek aan een museum enz, maar uiteindelijk wordt de opdracht duidelijk, een schoollied maken ter gelegenheid van deze viering. 
Vlot gemonteerd, goed opgebouwd  een mooi uitgewerkt idee en met een perfecte beeldkwaliteit. Een vlotte reportage van een historisch hoogtepunt . Mooi voorbeeld van een erfgoed filmpje.
Van de realiteit naar de fictie, in " Hotel" van François Wouters en Herman Bonnyns worden we meegenomen in een minicrimi. 
We volgen een inbreker in een hotel, die tijdens zijn rooftocht per ongeluk een slapende hotelgast wakker maakt. Uit zelfbehoud tracht hij de hotelgast te doden, tijdens de poging om de gast te verstikken met een hoofdkussen ontdekt de dader dat hij eigenlijk bezig is zijn zoon te doden. Hij stopt zijn poging, en hoopt dat zijn actie niet fataal is. De zoon overleeft de aanslag. Blijkt nu dat de zoon in tegenstelling tot zijn vader het in de wereld toch redelijk ver geschopt heeft. De fiere vader omhelst zijn zoon en wordt door deze dan met een schaar doodgestoken. Doorslaggevend is de slotzin: " in mijn wereld kan men niet afkomen van de kleine criminaliteit"
Een beetje onwaarschijnlijk, maar toch goed uitgewerkte minicrimi. Goede filmtaal en goed verfilmd.
Aan de beurt was nu Bert Vannoten met zijn film " Mesmerised" over een schilderes. Deze film leek veelbelovend te beginnen maar na enkele minuten gaf het systeem het op. Na een aantal verwoede pogingen om de film toch vertoond te krijgen moesten we toch alle pogingen staken. Later na de pauze zouden we nog eens proberen, maar tevergeefs, het wilde niet lukken. Spijtig, het zag er veel belovend uit.
Dan maar overgestapt naar een 1 minuutfilm van Guido Boeken, met als titel " Fake dreams". Dit korte filmpje over dromen van een gevangene was inderdaad kort en krachtig en vooral fake ! Goed gelukte 1 minuut film.
"Fire" een veel belovende titel van een korte , prachtige spaghetti western van de hand van de groep  BO DE WO. Als ondertitel eigenlijk " de wraak van de Mexicaan". Een leutige film met als speciale kenmerken dat het een prachtige parodie was op alle clichés die in de westernfilms voorkomen, zelfs de wegrijdende cowboy naar de ondergaande zon mét de cactus was erin verwerkt. Een zeer geslaagd filmpje, zonder dialogen en waar de makers zoals zij beweren enorm veel plezier aan beleeft hebben. Bij de productie heeft men zelfs een volledig uitgetekend storyboard gebruikt. Proficiat , dit was een zeer ontspannen intermezzo.
Tijdens de hieropvolgende pauze werd er nog heel wat gepraat en wat vooral opviel, was de amicaliteit die spontaan ontstond tussen de leden van Mecina en onze leden. Prettig om zoiets te ervaren. 
De volgende vijf minuten werden gevuld met " Gigue", ( een barokke dansdiscipline) , een minireportage over een dansproject met amateurs. Deze liefhebbers worden gecoached door een professional, niet met de bedoeling om een voorstelling te maken, enkel om amateurs de kans te geven om eens begeleid te worden door een professional, dus gewoon de mogelijkheid te geven om samen iets te doen en er van te leren. Niets meer of minder.Misschien een goed idee om eens  zo iets te organiseren met beroeps filmmakers, kwestie van die wereld eens beter te leren kennen en er iets van op te steken.
Goed gemaakte mini reportage en vlot in beeld gebracht.
Maar BO DE WO maakt niet alleen westerns, zij beoefenen ook de 1 minuut discipline , en " Scoren" was een schot in de roos.Deed een beetje denken aan " Wat als " , en in die context zou er dan sprake zijn alsof er een wedstrijd op punten zou bestaan voor de zogenaamde " potloodventers" of exhibitionisten. 
Zeer leuke 1 minuutfilm.
Van de leute naar de ernst, Guido Boeken toonde ons een prachtige documentaire . In" Bangladesh" brengt hij ons een prachtige, niet alledaagse reportage over een reis in Bangladesh. In deze film staat de mens letterlijk centraal en door zijn opmerkelijke blik op de realiteit geeft Guido ons een heel andere inkijk op het leven in Bangladesh. Prachtig hoe hij de drukte, de armoede en de dagelijkse strijd om het bestaan in beeld brengt. Nooit heb je het gevoel dat je naar die wereld gluurt, het is tegelijkertijd sereen en toch onthullend. Indrukwekkende reportage over deze intrigerende wereld , hij is er in geslaagd om armoede en drukte op een intrinsieke manier in beeld te brengen. Mooie fotografie en een sterk verhaal.
En we blijven nog eventjes stil, want met " WHY" een 1 minuutfilm van Guido De Coninck, laat hij ons toch nog eens mijmeren met beelden over de oorlogskerkhoven over de onzin van beide wereldoorlogen. Een gepast tussendoortje.
Vervolgens schotelt François Wouters ons ook nog twee 1 minuutfilmpjes voor. 
" Split" speelt met de tijd, in een gespleten beeldkader zie je tijdservaring op twee wijzen. Begrippen als wachten en haasten worden parallel in beeld gebracht en eindigen in een perfecte clou. Prachtig gedaan!
Met "Next" krijgt een achtervolging een onverwacht einde, zeer goed uitgewerkt idee.
Ook in documentaires weet François Wouters zijn mannetje te staan. " De Zwarte God" is de verfilmde sage van het houten kruisbeeld uit de kerk van Hoboken. Deze sage van het aangespoelde kruisbeeld is mooi door François in beeld gebracht met mooie beelden en een goed verhaal. Speciaal is dat er in de ganse film geen mens optreed , dit was de bedoeling van de filmmaker, hij koos alleen voor sfeer. 
Geslaagde opdracht.
Herman Bonnyns en Herman Renard sluiten de avond af met een beschouwende film over Picasso's meesterwerk " Guernica". In deze prent tracht de maker een goed beeld te scheppen over de reden waarom Picasso dit meesterwerk schilderde. Met documentaire oorlogsbeelden en bedenkingen van nu, zijn beide Hermannen er in geslaagd om een korte boeiende reportage te maken. Blijkbaar was deze film een primeur en werd hij voor het eerst vertoond. Op de vraag van de makers werd iets langer over deze film gesproken en werd er ook gevraagd of het al dan niet nodig zou zijn om nog nieuwe beelden van het schilderij ter plaatse te maken, vooral dan van de mensen die het werk bekijken. Hier werd vrij verdeeld over gedacht. 
In ieder geval, het was een zeer interessante avond, en we hebben er allemaal van genoten. Spijtig dat de film " Mesmerised " niet vertoond kon worden, maar dat houden we dan tegoed voor de volgende ontmoeting. 
Als uitsmijter: we zijn de oproep van de voorzitter niet vergeten, laat ons blijven filmpjes maken van evenementen in onze nabije omgeving om er zo voor te zorgen dat het heden gedocumenteerd blijft. Hopelijk zien we elkaar weer op het Mecina filmfestival op zondag 3 november in het Kunstcentrum Nona in de Begijnenstraat 19 in Mechelen. 
Mecina, bedankt voor deze fijne avond wij hebben er echt van genoten.