Wij wensen jullie allemaal een voorspoedig, gezond en een gelukkig

2020. 
Vorig jaar vierden we ons 60 jarige bestaan, dus laat ons nu verder gaan en doen we er nog enkele tientallen jaren bij ! 
Laat ze maar komen, die mooie films, die prachtige docu's . We gaan er samen voor zorgen dat er flink wat leven in de brouwerij komt. Wanneer we allemaal samen aan de kar trekken, maken we er een fantastisch jaar van, waar we dan weer met veel plezier op zullen terugkijken begin 2021
Succes, en haal die camera maar terug boven, laat uw fantasie de vrije loop en geniet van al het fijne dat ons hobby ons te bieden heeft !
 

Cineast in de kijker, Francois Verhulst.

 

Op 16 december laatstleden hadden we nog eens het genoegen om een van onze leden in de spotlights te zetten. 

François Verhulst is dan ook niet de eerste de beste.

Hij begon zijn filmcarriere in 2004 maar is er ( voorlopig) mee gestopt in 2013.

De reden: zijn eisen zijn eigenlijk te groot geworden om zonder budget zijn films uit te werken,  vooral omdat hij speelfilms maakt , perfectie nastreeft en het liefst werkt met professionele acteurs.  

François is iemand die zeer graag schrijft en zoals hij zelf verklaart komen de ideeën redelijk spontaan. Hij gaat dan ook zover dat hij erg veel research doet opdat alles zou kloppen en dat is dan ook de reden dat hij meer en meer moet zoeken naar professionele acteurs.

Hij gaat dan ook zeer professioneel te werk, hij bedenkt niet alleen het verhaal, schrijft het ook volledig uit, maakt het volledige draaiboek en zorgt ervoor dat iedereen die aan zijn films meewerkt werkelijk up to date is en weet wat er van haar of hem verwacht wordt.

François is niet alleen de schrijver van het verhaal, maar ook de regisseur en de producent van de film.

Het enige wat hij niet doet is de camera ter hand nemen, dat liet hij meestal over aan zijn betreurde echtgenote Christine, die trouwens een zeer goede cameravrouw was , en aan enkele andere leden van onze club.

Als eerste film voor deze avond stelt François een fim voor uit 2007. 

Een spannende thriller, "A game of chess". In deze spannende thriller rond de overname van een bedrijf door de concurrentie toont hij ons alle aspecten van naijver, bedrog en de kleinmenselijkheid van de betrokkenen wanneer geld gaat primeren, zover zelfs dat georganiseerde moord de schijnbare oplossing gaat uitmaken om snel rijk te worden. Hoewel de recherche zware vermoedens heeft onder welke omstandigheden de moorden gebeurd zijn, slagen zij er toch niet in om het hard te maken en zal de moordenaar aan de straf ontsnappen. 

Het was inderdaad a game of chess en het gerecht werd in een mat stelling gemanoeuvreerd. Was het de perfecte moord ?
Na de spanning de ontspanning en de passie. 
François is een fervente liefhebber van de tango . In zijn film uit 2008 " Baylar" brengt hij ons een mooi verhaal dat hij helemaal stoffeert met prachtige actiebeelden van die passionele dans, de Argentijnse tango. Hij slaagt er niet alleen in om alle emoties van liefde, passie en verlangen zowel van dans als van de muziek in beeld  te brengen, maar het lukt hem ook om de diepere achtergrond en de ziel van de tango naar de toeschouwer over te dragen.
Een prachtige film die zeker bij de tango liefhebber het hart sneller zal doen slaan.
Wat deze film ook zo speciaal maakt, is dat de originele muziek waarop de dansers hun nummers uitvoeren , niet bruikbaar was. De muziek diende achteraf terug opgenomen te worden en in de nasynchronisatie netjes op zijn plaats gebracht worden,een titanenwerk, maar resulterend in een sublieme montage.

Na de pauze keren we terug in de wereld van de passie en de misdaad.
In 2009 vroeg Christine aan François om een verhaal te maken op basis van de beroemde Bolero van Maurice Ravel. Deze opwindende muziek is dan ook de rode draad geworden in " Intruding  the privacy of imaginary lives. " , een film rond mislukken, ontrouw , nieuwe liefde, passie en uiteindelijk moord en een verrassend einde. 
Een zeer eigenzinnige benadering, want de kijker wordt meegenomen in het verhaal door de schrijver zelf die zijn personages opvoert , aangeeft wat de relatie is en dan verder de ontwikkelingen laat gebeuren. De titel dekt hier dan ook volledig de lading.
De film verloopt dan ook nog eens crescendo met de muziek.
Wat betreft die muziek, François heeft niet èèn versie van de Bolero gebruikt, maar verscheidene versies , op die manier heeft hij eentonigheid vermeden en toch de ziel van het stuk behouden. 
Prachtige montage en mooie beelden, ook de tricks die toegepast zijn, komen werkelijk tot hun recht en brengen een meerwaarde.

Als laatste film voor deze avond , de laatste film die François maakte. Deze film , waar Christine in maart 2013, toen ze al zwaar ziek was , eigenlijk nog opdracht voor gaf, is eigenlijk een ode aan het leven. Christine zou in juni datzelfde jaar overlijden.
" Keerpunt " is dan ook geen gewone doordeweekse film. 
Hij schetst de somberheid, de zin om de moed op te geven ,maar dan is er toch nog altijd dat lichtpuntje, (in de film die helemaal in zwart wit gemonteerd is met uitzondering van het rode kleedje van het meisje), dat aantoont dat ondanks alle ellende en droefenis er toch nog altijd iets zal zijn dat , hoe klein dan,  ook kleur in het leven brengt en het de moeite loont om toch verder te gaan. 
Een zeer emotionele film, iedereen wordt daar stil van, een prachtige boodschap , op een prachtige manier in beeld gebracht , een eerbetoon aan Christine en aan het leven.

François, het was een prachtige avond, ik ben er zeker van dat iedereen ervan genoten heeft . Ik ben er van overtuigd dat de waardering in de club voor jou erg groot is. 
Het moet me van het hart, denk er toch nog eens over na om toch nog eens terug een film te maken, er zijn zeker mensen in de club die je daarbij willen helpen. 
Bedankt François voor deze gedenkwaardige avond.
Jack

​

​

​